Żegnaj pierwsza klaso... witajcie wakacje...

Doskonale pamiętam ten dzień... Pierwsze pójście z plecakiem do szkoły... Nowy roździał... Stresik... 

A tym czasem... koniec... rok szkolny zakończony...

O tym jak Dusia sobie radzi pisałam Wam kilka miesięcy temu TUTAJ. Teraz mogę trochę zaktualizować te informacje. :-) Przedewszystkim zniknął problem emocjonalny: skończyły się płacze, przesadne przeżywanie, przestałam codziennie czekać pod klasą na dzwonek :-) . Niezmienne jednak zostało podejście do odrabiania lekcji... Oj to często była mordęga... ;-) 

Jeśli zapytalibyście mnie czy Dusia lubi się uczyć nie wiem czy pojawiłaby się tu pozytywna odpowiedź. Bo to taki mały leniuszek i maruda... Ale uczyła się, wyjścia nie było ;-). Większość przerabianego materiału przyswajała wzorowo. Radzi sobie nieźle zarówno z matematyką jak i z pisaniem czy też z angielskim. Czytanie też coraz lepiej wychodzi, ale nadal nie jest ono takie super płynne. Jednak rozumie już o czym czyta i robi to coraz chętniej no i generalnie nie ma już trudnych wyrazów, bo wszystko poskłada. Tylko czasem lubi zgadywać po pierwszych literkach i nie zawsze dobrze trafia ze swoimi słowami ;-). Potrafi też już z głowy nieźle pisać choć literki czasem są zjadane a linie w zeszycie zanikają i pojawiają się koślawce. Dodawanie/odejmowanie w zakresie do 20 oraz dziesiątkami do 100 też opanowane i nieco rzedziej asekuruje się paluszkami.
Tak naprawdę mogłabym jeszcze długo wymieniać co już umie a nad czym trzeba jeszcze ciut popracować ale nie będę zanudzać Was przerabianiem całego programu ;-) . Podsumowując jednak tą część to w dzienniku pod Dusi numerkiem prezentowały się same piątki a na testach i kartach prac znaczki znakomicie i dobrze. :-) 

Szkoła to jednak nie tylko nauka. Ważne jest też towarzystwo. ;-) Może Dusia nie jest super odważna i otwarta ale kontakt z rówieśnikami ma całkiem niezły. Oczywiwiście wiem to tylko z krótkich obserwacji i opowieści ale i pod tym względem myślę że jest dobrze. Choć Dziecko me niestałe bywa w uczuciach, bowiem średnio raz w miesiącu informowała mnie, że ma nowe "ulubione" koleżanki ;-)
Świetnie też zaklimatyzowała się na świetlicy. O ile przez większą część roku rzadk tam chodziła, to 3 miesiące temu, po śmierci mojej babci sytuacja zmieniła się i musiała zostawać tam zazwyczaj do godz. 15. Jednak to nie był dla Dusi problem, wręcz przeciwnie :-).

No i cóż... po krótce tak mniej więcej mineła ta pierwsza klasa. Po drodze była jeszcze wycieczka szkolna, jasełka, bal, przedstawienie na dzień mamy wielokrotnie zostawiana gdzieś bluza, zgubiony elementarz, nożyczki i 2 gumki, kilkanaście niezjedzonych kanapek oraz dużo pochwał ;-)

A dziś nastąpiło uroczyste zakończenie... (jejku kiedy to zleciało) Odebrane pierwsze prawdziwe świadectwo oraz książkowa nagroda za zajęcie 1 miejsca w szkolnym konkursie plastycznym :-D .

I jak tu nie być dumnym z takiego Dziecka... :-) Czasem ten mój Aniołek wystawia różki ale ogólnie jako Uczennica spisała się nieźle. :-D. W związku z tym postanowiliśmy, że tym razem zamiast tylko słownych pochwał dostanie coś od nas za dobre wyniki w nauce :-) . Spełniliśmy Jej aktualne marzenie i zakupiliśmy książkę z komiksem o... Oczywiście że o Kucykach Pony ;-) .

Teraz czas na wakacje... Dusia z jednej strony bardzo się cieszy a z drugiej lekki smuteczek ma, bo koleżanek będzie brakować itd. No i stwierdziła, że ją zamęcze ;-)... A będe miała ku temu sposobność, bo i przede mną 2 miesiące "przymusowej" laby. ;-)