Telenowel czar

Jak zapewne nie raz już wspominałam jestem z natury osobą bardzo sentymentalną, lubiącą wspominać, zwłaszcza czasy dzieciństwa. I chyba nigdy nie zgadniecie na co mnie ostatnio naszło... Telenowele... Tak tak, te wszystkie argentyńskie, meksykańskie itp tasiemce.
Wydaje mi się, że aktualnie ich popularność znacznie spadła i coraz mniej widać je w tv ale to może poprosotu mnie przestały one interesować, bo jak już to czasem tylko jakiś polski serial wieczorem odpalę. Ale kiedyś był na nie szał.

Pamiętam, że pierwszą telenowelą jaką poznałam była "Luz Clarita". Oglądałam ją zawsze z babcią i może dlatego, że sama byłam wtedy dzieckiem polubiłam dziewczynkę w niej występującą. Oczywiście wspomnieć by wypadało też o niezniszczalnej "Modzie na sukces" ale to to mnie nigdy nie kręciło choć wszystkie Panie ze wsi oglądały (babcia, mama, ciotka, sąsiadki) a potem niejednokrotnie o fabule dyskutowały.

Później była kolejna ale za chiny nie pamiętam tytułu. Coś mi się kojarzy że na wstępie pojawiała się jakaś plaża ale to takie mgliste wspomnienie także może się mylę. Tak czy siak lubiłam ją tylko w połowie... Guzik co rozumiałam wtedy ale gapiło się jak w obrazek... tyle, że czasowo gryzła się w wieczorynką i niekiedy byłam zła, że tylko połowę bajki mogę oglądać ;)

No a dalej to już litania telenowel... 

Najpierw kilka pozycji a po pewnym czasie rozsiały się one jak grzyby w lesie po deszczu. Kanałów w tv było wprawdzie niewiele ale prawie na każdym jakąś emitowano. Zupełnie tak jak teraz, gdzie w pewnych godzinach to tylko "Trudne sprawy", "Szpital" itd lecą. Tylko tamte pozycje z dwojga złego lepsze były... no wiecie takie klimatyczne i w ogóle ;) No i na równi traktowe wtedy z polskim"Klanem" czy "Złotoposlkimi"  :P Tylko oczywiście męska część rodzin w owych czasach przechlapane miała bo Teleexpresu lub wieczornych wiadomości oglądać nie mogli :P

Jednak, że ma pamięć jest dobra lecz krótka i od zawsze mam problem z zapamiętywaniem tytułów to żeby sobie to i owo rozjaśnić poczytałam fora itd i odrazu kilka tytułów skojarzyłam. Np.: (kolejność niekoniecznie chronologiczna)

"Luz Maria"

"Fiorella. Pobre Diabla"

"Paloma"

"Dziki księżyc"

Te telenowele oglądałam trochę z przymusu trochę z fascynacji... No bo wiecie... wtedy to o romansach nie myślało się jeszcze ale pojawiała się taka chęć bycia dorosłym i marzenia, że kiedyś też taka piękna i nieco skomplikowania miłość mi się trafi jak w filmie i w ogóle... nie wiem w sumie jak owe zjawisko wytłumaczyć  :P

Natomiast pierwszą telenowelą którą w 100% oglądałam bo chciałam i zawładnęła mną totalnie był oczywiście "Zbuntowany Anioł". To były nadal czasy mej podstawówki ale miałam już ciut więcej lat. I odrazu mówię: nie byłam zakochana w głównym bohaterze lecz oczywiście w Milagros... Choć cała fabuła w tamtym czasie również mnie interesowała to jednak najbardziej motyw zbuntowanej chłopczyczy przypadł mi do gustu i też taka chciałam być :P. No i oczywiście w pewnym momencie Natalia Oreiro była moją idolką i zbierałam z gazet wszelakie wycinki o niej  (teraz to oczywiście śmiać mi się z tego chce). Jednak moja miłość do owej aktorki skończyła się w momencie gdy na ekrany wkroczyła potem "Kachorra".

Mniej więcej w tym samym czasie leciało też sporo telenowel na TVN ale je znałam głównie z opowieść koleżanek z klasy ponieważ dość długo nie posiadaliśmy tego kanału a gdy zaczęliśmy go stale odbierać to mimo zerkania czasami w jakiś odcinek aktualnego tasiemca nic mnie za szczególnie nie wciągnęło. 

Natomiast ostatnią telenowelą jaką zawzięcie oglądałam było "Amor Latino". Nie pamiętam już ile miałam wtedy lat ale na tej pozycji zakończyłam przygodę z tego typu latynoskimi serialami :P

Teraz oczywiście z perspektywy czasu trochę dziwi mnie fenomen wymienionych przezemnie telenowel... te pierwsze wydają się takie dziwne z innej epoki a bardziej nowsze totalnie śmieszno przekombinowane no ale jednak kiedyś był szał. 

Choć powiem Wam szczerze, że gdy ostatnio naszło mnie właśnie na wspominki tasiemców z dzieciństwa to fajnie na chwilę było do nich wrócić... powspominać, pośmiać się, wzruszyć, poczuć staro i zatęsknić za dawnymi czasami... :)

Ps. A wy jakie latynoskie telenowele pamiętacie? Które najchętniej oglądaliście?

Ps. 2. Przypominam sobie również, że najbardziej wkurzające dawniej w tasiemcach było to, że początek odcinka to zawsze były fragmenty z poprzedniego, potem tytułowa piosenka, kawałek akcji, reklama, znowu kawałek i gdy zbliżał się najciekawszy moment następował koniec. I trzeba było czekać 24 godziny na dalszy ciąg :P