Wyszywana walentynka

Za niecały tydzień Walentynki... Dzień zakochanych... Choć takowe określenie bardziej kojarzy mi się z młodzieńczymi latami, randkami, "chodzeniem" z dziewczyną/chłopakiem itp. Mając już swoją rodzinę, tego Jedynego u boku który to ma stać się kiedyś tam mężem ;) owy dzień przybiera nieco inną postać. Pisałam już o tym np. w zeszłym roku, że dla nas to takie chwilę w których świętujemy ogólnie miłość... Moją do Grześka, Naszą do Dusi, Jej do Nas. Dlatego oprócz wymieniania się jakimiś malutkimi, dosłownie symbolicznymi zakupionymi prezencikami robimy też inne rzeczy i przybiera to różne formy. Np. lepimy serduszko z masy solnej KLIK albo bawimy się w poszukiwanie KLIK czy nawet wspólnie rodzinnie tworzymy wielkie serce i cykamy sobie zdjęcia KLIK.

Niestety tym razem Walentynki spędzimy bez naszego mężczyzny, bo mimo, że w planach miał akurat wrócić do domu to jednak z przyczyn niezależny od niego nie będzie mógł tego uczynić... Podwójny smuteczek ale cóż poradzić :(. Tak czy siak postanowiłam wraz z Dusią przygotować jednak dla Niego coś co otrzyma poprostu z tygodniowym opóźnieniem.

Myśląc w jaki to by sposób przygotować walentynkę dla G. przypomniało mi się jak Dusia znalazła kilka dni temu swoją plastikową igłę która była dołączona do pewnego zestawu. Powiedziała wtedy, że chciałaby się nauczyć szyć. Może i szyciem tego nazwać się nie da ale małym treningiem przed to i owszem ;).

Na kawałku kolorowego bloku Dusia narysowała serduszko a ja w tym czasie naszykowałam nitkę i prawdziwą igłę. Było wprawdzie trochę paniki, że się ukuje i że napewno nie będzie umieć ale gdy tylko wytłumaczyłam i pokazałam co będziemy robić a potem pod moim nadzorem zaczęła działać to bardzo Jej się spodobało. 

Jak widzicie postanowiłam, że na naszej walentynce serduszka zostaną wyszyte. Pomalutku, w skupieniu z lekką moją pomocą Dusia przebijała kolejne dziurki i przeciągała nitkę. 

Pierwsze serduszko gotowe :)

Przy drugim było już łatwiej. Dziecko me poczuło się pewniej a ja rzadziej musiałam pokazywać gdzie może wbić teraz igłę. Zresztą przy tym byłyśmy też już mądrzejsze i powstało mniej dziurek, ponieważ wykorzystywane były kilkukrotnie te same ;)

Ostatecznie Dusia wyszyła 4 serduszka: 2 większe i 2 małe ).

Dodała jeszcze do tego napis i czerwone pióreczka...

... i walentynka gotowa :D

Dusi bardzo spodobało się takie wyszywanie i efekt końcowy wydaje nam się naprawdę fajny. Dlatego napewno jeszcze kiedyś coś taką metodą stworzymy. Przy okazji jest to też świetne ćwiczenie rączki. Myślę, że z ciut młodszym Dziećmi również spokojnie można coś w taki sposób zrobić ale tu już bym bardziej polecała użyć jednak plastikową igłę i przygotować wcześniej dziureczki przez które Pociecha będzie tylko przewlekać nitkę ;)

Dodatkowo całkiem przypadkowo odkryłyśmy, że nasza walentynka cudnie wygląda przystawiona wieczorem do jakiegoś źródła światła. Tak romantycznie i klimatycznie ;)